Drie redenen om Op het tweede gezicht te lezen
“Controversieel, leuk geillustreerd en met helder advies”
Psychologie Magazine plaatste na het verschijnen van Op het tweede gezicht een lang artikel over “De wetenschap van gezichtenlezen”. Gezichten lezen doen we allemaal, maar kloppen onze oordelen? En … hoe herken je een foute man?
Humo: We stemmen op het eerste gezicht
België stond aan de vooravond van verkiezingen en de journaliste Annemie Bulté was benieuwd of het uiterlijk van politici iets voor hun populariteit betekent. Annemie las Op het tweede gezicht en kwam naar Nederland om mij te interviewen. Het leidde tot een lang, en boeiend, artikel in het weekblad Humo.
In mijn boek ga ik in op wat psychologen sinds de jaren 1970 over de fysiognomiek en frenologie hebben uitgezocht. Veel onderzoek gaat over de eigenschap “competentie”. Mensen hebben een beeld bij een competent gezicht. Het zijn mensen met een minder rond gezicht, hoog liggende jukbeenderen en hoekige kaken. Dit kan bij verkiezingen een doorslaggevende rol spelen. De kiezer verdiept zich niet in partijprogramma’s, maar kiest voor iemand die hij voor bekwaam houdt. In talloze landen, zoals de Verenigde Staten, Australië, Finland, Frankrijk, Ierland, Italië en Engeland blijkt de uitkomst van verkiezingen op basis van uiterlijk te voorspellen.
Competente politici
Veel van het competentie-onderzoek bouwt voort op een baanbrekend artikel van Alexander Todorov uit 2005 in Science.
Leg twee foto’s van (onbekende) politici naast elkaar en vraag proefpersonen wie ze het meest competent vinden. Wanneer de proefpersonen het in grote meerderheid eens zijn over de meest bekwame van de twee, blijkt dat ook degene te zijn die als winnaar uit de verkiezingsstrijd komt.
Wat zegt je uiterlijk over wat je denkt en doet?
Quest ging naar aanleiding van Op het tweede gezicht in op de vraag “Wat kunnen andere mensen aan jouw gezicht over jouw persoonlijkheid aflezen?”
Scientias: De waar- en onwaarheden van de gelaatkunde
Scientias.nl, een grote populair-wetenschappelijke nieuwssite, wijdde na het verschijnen van Op het tweede gezicht een overzichtsartikel aan de waar- en onwaarheden van de gelaatkunde. Iemand met een groot voorhoofd heeft een groot brein en is daarom intelligent. Iemand met een strakke kaaklijn heeft veel testosteron en kan agressief uit de hoek komen en iemand met een dikke, stompe neus is een dommerik. Zit er een kern van waarheid in schedel- en gelaatkunde of is het slechts pseudowetenschappelijk geneuzel?